Wat als je helemaal opnieuw zou beginnen? Voor veel mensen is dit een fantasie, maar Nelleke moest haar leven na het auto-ongeluk van haar zoons noodgedwongen omgooien.
Ze startte een organisatie voor gehandicapte kinderen en kwam er sterker uit. “Ik ben nu een gelukkig mens.”
Te water
“Vlak voor Pasen in 2012 krijgt Nelleke een telefoontje dat haar leven verandert. ‘Gaat u maar even zitten mevrouw, uw ex-man heeft een ongeluk gehad waarbij uw beide kinderen betrokken waren. Uw oudste zoon is in shock maar verder ongedeerd, maar uw jongste zoon is zwaargewond.’
Nelleke haast zich naar het ziekenhuis en staat even later bij de brancard van haar vierjarige zoontje Maurits. Hij blijkt bijna verdronken te zijn, nadat de auto met haar ex-man en zoons te water is geraakt. Maurits is gereanimeerd na een zuurstoftekort van ongeveer een kwartier.
‘Er is ongetwijfeld sprake van ernstig hersenletsel’, hoort ze de arts tegen een verpleegkundige zeggen. “Ik kon me er niks bij voorstellen. Hij lag rustig te slapen, ogenschijnlijk ongedeerd.”
Roze legging
Samen met haar zesjarige zoon Maxim, die van het ziekenhuis een roze legging en een trui met Dora erop heeft gekregen omdat zijn eigen kleding doorweekt is,
klopt ze aan bij Ronald McDonald Huis Maastricht.
“Zo gek, ik heb vaak mijn kleingeld in zo’n bus gedaan terwijl ik wachtte op de Happy Meals van mijn jongens. Nu stond ik er zelf. En ontmoette ik andere ouders in het Huis. Daar had ik in het begin helemaal geen zin in, ik had genoeg aan mezelf, dacht ik.
Maar het bleek een verrassend effect te hebben. Ik besefte dat ik niet alleen was en dat er meer ouders waren die leefden met een ongelofelijke angst en verdriet. Maxim en ik vonden daar, en later ook in de Kindervallei vlak bij het revalidatiecentrum, een warm tweede thuis.”
“Al snel wordt duidelijk dat Maurits ernstig hersenletsel heeft opgelopen. Hij zal moeten leven met zware beperkingen. Nelleke: “Hij zit in een rolstoel, kan niet
zelfstandig eten en praat via een spraakcomputer. Maar hij leeft, hij is blij en lichamelijk in orde! Het is ongelofelijk hoe flexibel je blijkt te zijn in noodsituaties. Je past meteen je verwachtingen en wensen aan.
” Na zijn revalidatietraject trekt Nelleke met haar zoons in bij haar ouders, die genoeg ruimte hebben op de begane grond voor de aanpassingen die nodig zijn voor Maurits. “Niets was nog hetzelfde: geen eigen huis meer, geen baan, geen duidelijk toekomstbeeld. Maar dat werd snel ingevuld: ik heb Stichting Makiki opgericht, een organisatie die kinderen met en zonder een beperking samen laat spelen.
We maken daarbij gebruik van de faciliteiten van de Kindervallei, waar ik zelf drie jaar geleden zo’n fijn thuis vond.
Er is veel animo voor, het loopt goed. En ik woon inmiddels met mijn vriend en kinderen in een fijn huis en voel me krachtiger en sterker dan ooit. We hebben dit overleefd, kom maar op met die toekomst!”
